Jak nieszczęśliwa była decyzja pokazały nie tylko najbliższe lata, ale całę następne dwa stulecia, kiedy to na ziemię naszą nieszczęsną nie tylko Cesarstwo Niemieckie zakusy czyniło i zhołdować przagnęło, ale i dzikie i potężne ordy tatarskie mieczem i pożogą nawiedzały i niezliczone tłumy w jasyr w dalekie stepy pędziły.

Nie mniejszym utrapieniem książąt piastowskich były też napady ludów nie tak jak niemcy czy mongołowie potężnych, ale za to niezrównanie częściej krainy nasze odwiedzających, którym nie o ziemie szło, jeno o niewolników, łupy i żywność; jako że ludy to dzikie i nie wprawne wielce w uprawianiu roli i wytważaniu jakiego rzemiosła.

Dogorywały już pod mieczem krzyżackim państewka prusów,koniec zbliżał się takoż dla pogańskiej Jaćwieży i jej wodza Skumanda, któremu owej nieszczesnej jesieni na pomoc przyszedł ze swoimi książę litweski Witenes. Na ostatnią wyprawę po łupy na ziemie lubelską i sandomierską w 12 tysięcy wruszyli.

Nie byłaby to może dla Jaćwingów wyprawa ostatnia gdyby za przeciwnika kogo innego mieli.

Ale 13 października 1282 roku na drodze stanął im wódz jakich nie wielu w całej polskiej historii.

Pogromca Rusów,Czechów,Litwinów,Prusów i Jaćwingów - Leszek Czarny, prowadził wraz ze swym kuzynem Bolkiem Czerskim i posiłkującym go krzyżakami 6 tysięcy rycerstwa.

Aby upamiętnić rycerski trud Polaków i oddać im należną cześć:

- Nowodworska Drużyna Wojów Chrobrego

-Rycerze Ziemi Zakroczymskiej

-Najemna Drużyna Dzików

-Jon Zborg Vaiking Hird

-Chorągiew Piesza grodu Bydgoskiego "Biały Gryf"

REKONSTRUKCJĘ ZNAMIENITEGO ZWYCIĘSTWA RYCERSTWA POLSKIEGO POD WODZĄ KSIĘCIA LESZKA CZARNEGO W WILEKIEJ BITWIE Z JAĆWINGAMI

NAD NARWIĄ

przeprowadzić postanowili i dnia 13 października anno domini 2007 roku,

pod patronatem Burmistrza Nowego Dworu Mazowieckiego uczynili.